De Tervuerense herder heeft een aantal bekende erfelijke aandoeningen. In de meeste gevallen zal men hier overigens op testen alvorens men met een bepaald koppel gaat fokken. Het is om die reden best aangewezen om voldoende informatie over de fokker op te zoeken vooraleer je overgaat tot de aanschaf van een Tervuerense herder. Wanneer men medische bewijzen kan voorleggen dat het koppel waarmee gefokt wordt, weinig genetische aanleg heeft voor deze ziektes kunnen we overgaan tot de aanschaf. Een aantal ziektes komen bij de Tervuerense herder in grotere mate voor dan bij andere honden.
Net zoals bij alle honden dienen we rekening te houden met de veelvoorkomende ziektes bij honden en kunnen we mogelijk de hond laten vaccineren tegen verschillende ziektes zoals
- Kattenziekte
- Rattenziekte
- Hondenziekte
- Hepatitis
- Hondsdolheid
Maar verder zijn er een aantal specifieke aandoeningen bij Tervuerense herders die we dus meer zien voorkomen dan bij andere honden. Het is dus belangrijk dat we bij het kiezen van een Tervuerense herder voldoende aandacht geven aan de kwaliteit van de fokker die op zich ook de kwaliteit van de honden waarmee men fokt zal verbeteren.
Elleboogdysplasie
Elleboogdyslapsie is een ontwikkelingsstoornis van de elleboog. Het is een soort atrose die ontstaat als gevolg van het drukverschil in de elleboog. Door deze aandoening heeft de hond enorm veel pijn en dit kan uiteindelijk leiden tot volledige immobilisatie. Elleboogdyslapsie is moeilijk te behandelen. Men behandelt meestal de gevolgen, zoals de pijn. De aandoening zelf is moeilijk te behandelen.
Er zijn verschillende oorzaken van elleboogdysplasie bij honden en is een soortgelijke aandoening als heupdysplasie, het komt dan ook voor bij hondenrassen die gevoelig zijn voor de aandoening heupdysplasie. Een belangrijke regel hier is voorkomen! Door niet met Tervuerense herders te fokken die elleboogdysplasie hebben kan je de aandoening minder frequent laten voorkomen. Dit gebeurt zelden, professionele fokkers zullen meestal hun dieren ook screenen op de aandoening. Maar vaak zal de Tervuerense herder gewoon drager zijn van het gen en de ziekte daarom zelf niet ontwikkelingen. Het kan dus gebeuren dat de ziekte zich verschillende generaties niet ontwikkeld, ook al zijn ze allemaal drager. Om dan plots tot uiting te komen als uit het niets.
Hoewel we hier te maken hebben met pure genetische aanleg kunnen we er toch voor zorgen dat we het risico zo laag mogelijk houden. Tijdens de groei de juiste voeding toedienen die de juiste verhoudingen biedt tussen de mineralen calcium en fosfor zal de kans kleiner worden op de ontwikkeling van de aandoening. Teveel calcium kan het risico hier verhogen. Dit heeft voor een groot deel ook te maken met het feit dat overtollige calcium bij een jonge hond het lichaam niet kan verlaten via de urine. Dat wordt dan opgestapeld in het lichaam.
Een te grote belasting op de gewrichten bij jonge honden kan het risico voor de Tervuerense herder op elleboogdysplasie en heupdysplasie verhogen. Vooral sprinten, springen en andere zware druk op de gewrichten bij jonge honden.
Cataract
Cataract is een oogaandoening waardoor de doorzichtigheid van de ooglens steeds minder wordt. Het lijkt op een witte laag die over de ogen hangt. In sommige gevallen kan cataract leiden tot volledige blindheid afhankelijk van welk deel van de lens aangetast is. Cataract kan je niet voorkomen maar je kan wel regelmatig de ogen van de hond controleren en bij het begin van de aandoening reeds een dierenarts verwittigen. Vroege behandeling heeft de grootste kans op een kleine ingreep met een hoge slaagkans.
Dankzij nieuwe ontwikkelingen in de diergeneeskunde kan men in sommige gevallen het zicht van de hond herstellen. Dit kan door middel van oogdruppels indien er voornamelijk sprake is van een ontsteking. In de meer ernstige gevallen gaat men over tot een operatie. Dan wordt de lens vervangen door een kunststof lens. De operatie heeft een relatief hoge slaagkans al is nazorg hier wel van groot belang.
Epilepsie
Hoewel we bij epilepsie meestal aan mensen denken, kan deze aandoening ook bij honden voorkompen. Epilepsie bij honden veroorzaakt storingen van de elektrische impulsen in de hersenen. Dit gebeurt zeer plotseling en kan enkele seconden tot enkele minuten duren. De hond krijgt epileptische aanvallen waarbij de hond het bewustzijn verliest en de spieren op zeer ongecontroleerde manier samentrekken. Mediciatie kan in sommige gevallen een antwoord bieden, al werkt dit zeker niet bij iedere hond. Indien de ziekte te ernstig is zal medicatie ook hier geen baat hebben. Afhankelijk van de severiteit van de aanvallen en de mogelijke gevolgen voor de hond, gaat men in sommige gevallen over tot euthanasie.
Heupdysplasie
Een andere vaak voorkomende erfelijke aandoening bij Tervuerense herders is heupdysplasie. Dat gaat om een ontwikkelingsstoornis van de heup. Ze zorgt voor het ontstaan van een afwijkende heupvorm die voor allerlei ongemakken zorgt en zeer moeilijk te behandelen is. De onderdelen van de heup passen niet in elkaar waardoor heel snel slijtage optreedt van het bot. Het leidt ook tot ongemakken tijdens het bewegen en is zeer pijnlijk. Naargelang eindigt deze aandoening meestal in volledige kreupelheid bij de hond.
Keratitis
Keratitis is een andere oogaandoening die ontstaat door een ontsteking van het hoornvlies in de ogen van de hond. Er verschijnt een grijze schijn op het oog van de hond wat soms doet denken aan cataract. Zonder behandeling zal de aandoening bij Tervuerense herders leiden tot volledige blindheid. Hier is het dus ook zaak om regelmatig de ogen van de hond te controleren op mogelijke problemen met het zicht.
Conclusie over de aandoeningen bij tervuerense herder
De Tervuerense herder is vatbaar voor een aantal ongeneeslijke of moeilijk te behandelen aandoeningen. Het is voor de potentiële baasjes hier dan ook zaak dat we een goede professionele fokker uitkiezen die zijn dieren voldoende gescreend heeft op mogelijke risico’s. Verder onderstreept dit ook het belang voor de juiste voeding in de juiste hoeveelheid en een voldoende controle van de hond door zijn baasjes. Bij de kleinste problemen kan een dierenarts vaak nog een behandeling opstarten die succesvol kan zijn.