De vier varianten van de Belgische Herder

belgische herder

De Belgische herder was tot het eind van de 19de eeuw een verzameling van verschillende hondenrassen die elk wel van hetzelfde type waren. Ze werden gebruikt door de boerenbevolking om het vee te drijven en waren daar uitermate voor geschikt door hun enorme werkkracht en bovengemiddelde intelligentie. Hoewel de meeste Belgische herders een edel uiterlijk hebben en sierlijker beweegt dan een Duitse herdershond. Toch behoorden die honden tot het gewone volk. Er was dus weinig interesse om met die soort echt te gaan fokken. Vooral dan omdat de bourgeoisie, die toen nog voor een groot deel de plak zwaaide in België, weinig geïnteresseerd was. En dus ook niet wou geassocieerd worden met een werkhond of hond van de werkende arme klasse.

Dat veranderde allemaal wanneer Veearts Reul een tentoonstelling organiseerde in Kuregem. Het was dan 8 mei 1892. Dokter Reul had heel wat viervoeters als patiënt en raakte gefascineerd door de intelligentie, uitstraling en leergierigheid van deze Belgische herder. Enkele maanden daarvoor in september 1891 werd de Club du Chien de Berger Belge opgericht. Het was dus na die tentoonstelling de bedoeling dat men selectief ging fokken op bepaalde eigenschappen. In 1898 werd reeds een tweede club opgericht, de Berger Belge Club. Die naam veranderde later in de Koninklijke Maatschappij Sint-Hubertus. Dat is dan ook de enige club die overbleef. Onenigheid over kleur en vacht zou hierbij een rol gespeeld hebben.

En hoewel de Belgische herder dus nog steeds als 1 ras beschouwd werd, waren er toch enkele grote verschillen. Bepaalde fokkers gingen verder met langharige herdershonden. Anderen met kortharige herders en nog anderen met ruwharige herdershonden. Dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat er toch vier rassen zijn ontstaan uit deze Belgische herdershond.

Mechelse herder

mechelaar

De Mechelse herder of Mechelaar zien we het vaakst terug van deze vier hondenrassen. Hij heeft een belangrijke rol bij het helpen van veiligheidsdiensten over de hele wereld en wordt voor militaire en ordedienst operaties, steeds vaker gebruikt boven een Duitse herder. Die wat zwaarder is en toch iets minder dynamisch dan de Mechelaar.

De Mechelaar wordt ook gehouden als huishond of gezinshond. Al is voldoende beweging hier zeker een must. Indien de hond onvoldoende beweging krijgt, of mentaal geprikkeld wordt, kan de Mechelaar zelf prikkeling gaan zoeken in de vorm van kleine vernielingen in huis of tuin. Hij kan gerust omgaan met andere dieren en zelfs met kleine kinderen. Al is hij van alle soorten Belgische herder wel het minst geschikt als pure gezinshond. Zijn drang om te werken, te leren en te dienen is hiervoor te groot. Dat betekent natuurlijk niet dat hij, mits de juiste begeleiding (prikkeling, beweging, activiteit) geen fantastische gezinshond kan zijn.

Tervuerense Herder

tervuerense herder

De Tervuerense herder of Tervurense, Tervuurse is een soort Belgische herder met langere haren. De kleur varieert van rood, grijs, bruin. Deze kleuren hebben allemaal een specifieke naam en kunnen in geen geval één kleur genoemd worden. Daarvoor heeft de hond teveel prachtige kleurschakeringen.  Ze moeten verplicht een zwart masker hebben. Dat betekent dat hun snoet tot aan de oren, zwart moet zijn.

De Tervurense heeft langere haren en een dikke ondervacht. Hoewel deze langere haren meer aandacht vragen, toch is het niet aangeraden om de hond veel te borstelen. Dan zal de onderlaag beschadigd worden en kan de hond minder goed tegen de kou. Indien de hondenvacht ongezond lijkt kunnen we een zachtere borstel gebruiken en indien nodig de voeding verbeteren door toevoeging van bijvoorbeeld omega 3.

Hij kan gebruikt worden als gezinshond en waakhond of beschermhond. Het is de meest speelse en gevoelige van alle Belgische herders en zou dus het meest geschikt zijn voor een gezin met (jonge) kinderen. Wat niet wegneemt dat hij ook kan ingezet worden voor militaire of speciale operaties. Al gebeurt dat een stuk minder dan bij de Mechelse. Deels door zijn langere haren en dus meer nood aan verzorging. Maar vooral door het speelse karakter. Hoewel zijn intelligentie kan vergeleken worden met die van een Mechelaar, toch is hier meer geduld en concentratie van de opvoeder vereist en worden ze minder gebruikt voor deze doeleinden.

Groenendaeler

groenendaeler belgische herder

De Groenendaeler behoort tot de Belgische herders en kan het best vergeleken worden (qua uitzicht) met een Tervuerense. Ze hebben dezelfde soort gemeen (Belgische herdershond) en hebben allebei lange haren. De Groenendaeler is echter volledig zwart. De hond is zeer intelligent en leergierig maar ook zeer gehecht aan zijn baasje. Omgang met andere dieren en kinderen is hier zeker geen probleem. Het is een zeer rustige hond wanneer hij voldoende beweging krijgt overdag. Er is ook de kortharige Groendaeler of zwarte Mechelaar. Deze mag echter niet als specifiek ras erkend worden. Reden ongekend. Hij wordt door verschillende fokkers gekweekt door Mechelse herders met Groenendaeler te kruisen.

Laekense herder

laekense herder

De Laekense herder is zowat de minst bekende van Belgische herdershonden. Toch is hij zeker niet de minste. De hond is zeer intelligent, moedig en oplettend. Sterk gehecht aan het gezin of roedel waar hij in opgroeit.

De hond ziet er het schattigst uit van allemaal door zijn lange krullende, ietwat ruwe vacht. Toch kan de Laekense herder zeer dominant uit de hoek komen. Een strikte opvoeding is hier, net zoals bij de Mechelaar, zeker nodig.

Verder kan deze hond uitstekend gebruikt worden als gezinshond, beschermingshond of waakhond. Zelfs met kinderen en andere dieren. Mits hij de juiste correcte opvoeding als pup heeft meegekregen.